Wielka Przełęcz Świętego Bernarda
45°52′12″N 7°10′19″E/45,870000 7,171944 Schronisko turystyczne latem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2469 m n.p.m. |
| Pasmo | |
Położenie na mapie Valais  | |
Położenie na mapie Szwajcarii  | |
| 45°52′12″N 7°10′19″E/45,870000 7,171944
| |
Wielka Przełęcz Świętego Bernarda (fr. Col du Grand-Saint-Bernard, wł. Colle del Gran San Bernardo, niem. Grosser Sankt Bernhard, retorom. Pass dal Grond Son Bernard; 2469 m n.p.m.) – przełęcz w Alpach Pennińskich, w głównym alpejskim grzbiecie wododziałowym, na granicy Włoch i Szwajcarii. Przez przełęcz przechodzi droga łącząca dolinę Rodanu na północy i dolinę Dora Baltea na południu.
Po podboju Galii Zaalpejskiej przez Rzymian w II w. p.n.e. zaistniała konieczność połączenia tej prowincji dobrymi drogami z Italią. W północnej części łańcucha Alp Zachodnich najdogodniejsza trasa prowadziła przez Wielką Przełęcz Św. Bernarda (łac. Alpis Poenina. W 141 r. p.n.e. senat rzymski polecił, aby Appius Claudius Metellus wybudował połączenie między doliną Padu a dorzeczem Rodanu, przechodzące przez tę przełęcz. Droga ta (zwana później Via Metella) miała szerokość 4 m, jednak ze względu na warunki naturalne (wysokość i zagrożenie lawinami) nadawała się do użytku tylko w miesiącach letnich[1].
Z czasem przełęcz stała się najwyższym punktem historycznego, znanego od średniowiecza pod nazwą Via Francigena transalpejskiego szlaku, którym pielgrzymi z Anglii i Francji pielgrzymowali do Rzymu.
Przełęcz znana jest przede wszystkim z przemarszu wojsk napoleońskich w roku 1800.
Na terenie przełęczy znajduje się ponadto pochodzący z około 1050 roku klasztor kanoników regularnych, założony przez Bernarda z Menthon. Powstał on głównie z myślą służenia jako punkt etapowy wędrującym tędy pielgrzymom. Wkrótce tutejsi mnisi zasłynęli też z niesienia pomocy zagubionym lub śmiertelnie zmęczonym podróżnym.
Od nazwy przełęczy wzięła się nazwa rasy psów bernardynów, które pomagały i do dziś pomagają w górskich akcjach ratowniczych.
19 lipca 2006 przełęcz odwiedził Benedykt XVI. Wizyta ta do końca była utrzymywana w tajemnicy i nikt spoza otoczenia papieża o niej nie wiedział.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Rosset: Starożytne drogi i mosty, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1970, s. 101
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
-
Widok na stronę włoską -
Przełęcz z posągiem św. Bernarda -
-
-
Widok na przełęcz -
Widok na przełęcz -
